Hirurg kao bazični naučnik

Hirurg može biti nježni most za informacije koje putuju između laboratorije i života (Dr. Francis D. Moore u Society of University Surgeons) Hirurzi bi trebali uvesti bazične naučnike u posao koji rade tako da sa zadovoljstvom i interesom mogu učestvovati Ponekad angažmani podrazumijevaju njihove zajedničke obilaske ili njihovo uključivanje u donošenje odluke. "Most" nosi sa sobom druge obaveze – vidjeti da laboratorijski nalazi su primjenjivi u etičkom i humanom pogledu.

Svo znanje je bazično, bilo da se primjenjuje na krevetu bolesnika ili izvan toga. Neki pojedinci pogrešno impliciraju da je "čisto" istraživanje plemenitije, intelektualnije i teže nego primijenjena nauka.

Stav Pasteur-a negira koncept: "Ne postoji kategorija nauke kojoj bi se mogao dati naziv primijenjene nauke. Nauka i aplikacija nauke su povezani zajedno kao voće na drvetu na kojem je rođeno". Prihvatajući Pasteur-ov holistički pogled, bionaučnik, hirurg ili internista, imaju glavnu prednost nad naučnikom zatvorenim u laboratoriju. U kliničkoj praksi se regularno susrećemo sa fundamentalnim problemima koje nikada nemaju bazični naučnici. Klinička situacija stimuliše laboratorijske projekte.

U današnjem tehnološkom svijetu - timska igra je esencijalna. Nekada zaboravljamo - da je uvijek bilo tako. Herman Emil Fischer (1852-1919) – njemački hemičar i dobitnik Nobelove nagrade za hemiju 1902. "Naučni progres nije više bio determinisan briljantnim ličnim distignućima, nego radije kroz planirane kolaboracije sa timskim radnicima".

Postoji mnogo primjera hirurga- naučnika koji su doprinosili u fundamentalnim načinima transplantacije, kardijalne i vaskularne hirurgije, ishrane i metabolizma, gastrointestinalne i endokrine hirurgije.

Hirurg u službi nauke

Oblast kliničke transplantacije je počela od strane kliničara koji su se susretali sa velikim brojem mladih osoba koji su umirali zbog terminalne renalne bolesti. Njihova jedina barijera prema zdravlju bila je činjenica da su njihovi bubrezi bili bolesni. Kliničari su osjećali frustraciju gledajući ove pacijente čija je sudbina bila da umru u ranim godinama života.

Tokom 40-ih godina prošlog vijeka, dogma mnogih "bench scientists" bila je da humana transplantacija organa nikada neće biti moguća, jer osnova individualnosti leži duboko unutar ćelije u tijelu. Uporni "clinical scientists" bili su motivirani stanjem njihovih umirućih pacijenata i njihovim uvidom u humanu bolest.

Kada je klinička transplantacija postala stvarnost, Medawar je bio prvi koji je dao kredit hirurzima za njihovu ulogu u laboratoriju i bolnicama. Istraživanje transplantacije organa bilo je naglašeno za vrijeme 2. Svjetskog rada u tretmanu opečenih, posebno onih u Engleskoj, pilota i civila sa ozbiljnim opekotinama.

Peter Bent Brigham Hospital u Bostonu (sada Brigham and Women's Hospital) 40-ih godina 20. vijeka. Glavni razlog iniciranja programa humane transplantacije bubrega bila je kontrola hipertenzije. Dr. George W. Thorn, Medicinski direktor – smatrao je da bi se hipertenzija mogla izliječiti ako se bolesni bubrezi pacijenata sa "Bright's disease" (akutni i hronični nefritis) odstrane.

Hirurški servis pod vodstvom Dr. Francis D. Moore dobija široku podršku u mnogim aspektima humane transplantacije, uključujući jetru, pankreas, ovarije i koštanu srž. Hemodijaliza, nazvana vještački bubreg, uz pomoć Dr. Carl Walter-ove modifikacije Willem Kolffove mašine, prvi puta je korištena u pacijenata u Brighamu 1948. Nakon toga je sprovedena serija humane kadaverične renalne transplantacije kod nemodificiranih primaoca, transplantiranih od strane Dr. David m. Hume-a. Neki od Hume-ovih transplantiranih su funkcionisali mjesecima – veliki podstrek tadašnjem optimizmu u vezi kliničke transplantacije.

Jedan od najznačajnijih humanih eksperimentalnih radova u vezi razvoja "open heart surgery", Dr. John H. Gibbon Jr (specijalizant u Massachusetts General Hospital), pokazao je u 30-im godinama da bi pumpa mogla održavati cirkulaciju psa nakon ligiranja pulmonalnog stabla. Slučajno, nakon njene upotrebe u neuspjeloj Trendelenberg operaciji, Dr. Churchill (Šef Hirurgije), smatrao je da vanjska srčana pumpa nikada neće biti izvodljiva.

Dr. Judah Folkman (1933-2008) - vrhunski kliničar hirurg, besprijekoran učitelj, radoznao i produktivan naučnik; - jedan od najistaknutijih hirurga-naučnika posljednje dvije decenije. Najpoznatiji po istraživanju tumorske angiogeneze, procesa kojim tumor privlači krvne sudove radi sosptvene ishrane i održanja njegove egzistencije. On je osnovao oblast angiogenetskog istraživanja, koje je vodilo otkriću brojnih inovativnih terapija baziranih na inhibiciji stimulacije neovaskularizacije.

Zaključci

Hirurg i "bench scientist" (kliničar) razlikuju se na tri načina:

- naučnik zna da ne zna, dok klinički hirurg liječeći pacijenta, očekuje se da zna,

- naučnik može čekati sve rezultate dok ne budu dostupni, dok hirurg mora donijeti odluku na osnovu dostupnih podataka,

- naučnik radi sa "masom" podataka, dok hirurg radi sa pacijentom kao individuom.

Priznajući ove razlike, da li je moguće da hirurg ili bilo koji kliničar budu naučnici? Odgovor je DA. Apsolutno je esencijalno za medicinski progres da posvećeni hirurzi i naučnici razumiju i rade sa naučnicima drugih bazičnih disciplina. Činjenica je da bazični naučnici ne mogu biti hirurzi, tako da je esencijalno da hirurzi budu naučnici.

{getCard} $type={post} $title={Možda Vas zanima i ovo!}

Hirurzi imaju bogatu prošlost i svijetlu budućnost kao vođe medicinskog progresa. Bazični naučnici nemaju dnevni stimulans koji hirurzi primaju iz njihovih kliničkih prilika. Život hirurga naučnika nikada neće biti "life for the faint-hearted". Znatiželja, mašta i upornost – karakteristike zahvaljujući kojima klinčar hirurg može biti produktivni naučnik.

Peter Charles Doherty the Nobel Prize winner in Physiology (1996.) "for their discoveries concerning the specificity of the cell mediated immune defence"

Joseph Edward Murray American plastic surgeon who performed the first successful human kidney transplant on identical twins Richard and Ronald Herrick on December 23, 1954 The Nobel Prize winner in Physiology or Medicine in 1990 with E. Donnall Thomas for their discoveries concerning "organ and cell transplantation in the treatment of human disease."